Νίκος Σίμος
Η καλπάζουσα παρακμιακή πορεία της χώρας, με αποκλειστική ευθύνη της πλειοψηφίας των υπηκόων, συνεχίζεται επιταχυνόμενη
Στο υπάρχον νεοκοτζαμπασικό σύστημα του “τρύπιου βαρελιού”, της χώρας – χώρου, που φυλλορροεί κοινωνικοοικονομικά με γεωμετρική πρόοδο δηλαδή, ή αλλιώς της δεδομένης στα δυτικά νεοταξικά συμφέροντα χρεοδουλωμένης επικράτειας, το κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό κατεστημένο των λίγων οικογενειών που ορίζουν την καθοδική πορεία της χώρας, έχει αρχίσει να έχει σοβαρές ανησυχίες για τις πολιτικές εξελίξεις, που στην ουσία τις ορίζει παραδοσιακά, έχοντας ακυρώσει στην πράξη, χρόνια τώρα, τον κοινωνικό παράγοντα που κατά πλειοψηφία αδυνατεί να διαμορφώσει συλλογική συνείδηση για το που πάει η Χώρα – κατά κρημνό το μόνο βέβαιο.
Είχα προ καιρού εκτιμήσει μιλώντας με γνωστούς διαδικτυακά αλλά και δια ζώσης ότι το πολιτικό “βαρέλι” έχει ξυθεί έως τον πάτο του και η εναλλακτική πολιτικομεταπρατική λύση μοιάζει αδύναμη να καθυστερήσει την κατάρρευση της χώρας που έρχεται με ταχύτητα τα επόμενα λίγα χρόνια
Όμως οι οικονομικοί νεοκοτζαμπάσιδες, αφέντες και διαχειριστές της χρόνιας – από την περίοδο της εγγυημένης απελευθέρωσής της από τον Οθωμανικό ζυγό – οπισθοδρόμησης της χώρας, δεν επιθυμούν την απότομη κατάρρευση πριν οι ίδιοι διευθετήσουν το “επιχειρηματικό” μέλλον τους εντός ή εκτός – η δεύτερη υποθετική σκέψη είναι και η πλέον πιθανή – της πολλαπλά χρεοκοπημένης επικράτειας που τη δυνάστευσαν, την απομύζησαν για πολλές δεκαετίες και την παρέδωσαν στις ορέξεις του διεθνούς νεοταξικού χρηματοπιστωτικού κατεστημένου με εκατονταετή, τουλάχιστον, μνημονιακή δέσμευση.
Το ποια είναι η κατάσταση στην κοινωνικοοικονομία της χώρας δεν χρειάζεται να περιγράφει, αφού όλοι ζούμε το πλιάτσικο που γίνεται στα πενιχρά εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των νεοελλήνων υπηκόων από την πρωτόφαντη ακρίβεια σε όλο το μήκος και το πλάτος της καθημερινότητας από τα τιμολόγια παροχής των αναγκαίων υπηρεσιών μέχρι το σούπερ μάρκετ οι νεοέλληνες σε ποσοστά ασύλληπτα αδυνατούν να βγάλουν τον μήνα
Η δυστοπική κυβέρνηση της Μητσοτακικής Δεξιάς, για πρώτη φορά στην πενταετή διακυβέρνησή της, δείχνει να είναι στριμωγμένη καθώς μία σειρά κλάδοι και κοινωνικές ομάδες στρέφονται εναντίον της για την πολιτική που εφαρμόζει.
Στους δρόμους βρίσκονται αγρότες και φοιτητές ενώ βάλλεται και σε επίπεδο ΕΕ για τις πολιτικές και τις παραλείψεις της ως προς το κράτος δικαίου.
Η προφανής και έκδηλη αλαζονεία της Μητσοτακικής ΝΔ, που αισθάνεται παντοδύναμη, ενοχλεί σημαντικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας ακόμη και πολίτες που τοποθετούνται στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, ειδικά με την παγκοσμιοποιητική ατζέντα που ακολουθεί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στη Βουλή για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια επισήμανε το γεγονός ότι δεν είναι καλό ούτε για την ίδια την κυβέρνηση η ανυπαρξία ισχυρής αντιπολίτευσης.
Έχω από καιρό επισημάνει, όποτε ασχολήθηκα με την εσωτερική πολιτική κατάσταση της χώρας, ότι ισχυρό αντίπαλο δέος – προς ώρας αντιπολίτευση – ζητούν πλέον και «ισχυρά οικονομικά κέντρα» που έχουν λόγους να είναι δυσαρεστημένα με την κυβέρνηση που “μοιράζει” επιλεκτικά την πίτα του πλιάτσικου που γίνεται σε βάρος κοινωνίας και οικονομίας με την άκρατη ιδιωτικοποίηση των πάντων που τώρα καλπάζει απροκάλυπτα
Γενικότερα η σύσταση μίας δυνατής αντιπολίτευσης προσλαμβάνει και χαρακτήρα σχεδόν υπαρξιακό για το πολιτικομεταπρατικό σύστημα της χώρας που διολισθαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς απόλυτης κατάρρευσης, μια και απουσιάζουν οι προσωπικότητες που κάποτε “έβγαζαν λαγούς απ το καπέλο” κοιμίζοντας, δια του κομματικού φανατισμού, τον νεοραγιά που δεν κατάφερε ποτέ να συγκροτήσει κράτος .
Κι’ας υπήρχαν κατά καιρούς κομματικές, πολιτικές και κοινωνικές μειοψηφίες που κραύγαζαν περί του αντιθέτου προβλέποντας την επικίνδυνα καθοδική πορεία της χώρας
Η επίπλαστη ευμάρεια με δανεικά και ο καταναλωτικός μιμητισμός μιας αχειραφέτητης πλειοψηφίας κώφευε χαρακτηριστικά και απέρριπτε τις φωνές αυτές ρίχνοντάς τις στο “πυρ το εξώτερον” γιατί χαλούσαν το αφήγημα της πρόσκαιρα εύκολης ζωής του νεόδουλου, νεοέλληνα, χωρίς όμως μέλλον.
Επανερχόμενος λοιπόν στο σήμερα και στο πλαίσιο αυτό επανέρχεται, ίσως για πρώτη φορά με τόση ένταση, η «λεγόμενη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων ως αντίπαλο δέος στη ΝΔ.
Πρόκειται για τη λεγόμενη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς που αθροιστικά και πάνω σε μία βάση συμφωνίας – “αρχών” θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί με τη ΝΔ.
Βέβαια το εγχείρημα έχει πολλές δυσκολίες καθώς οι ηγεσίες – ειδικά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ – δεν έχουν τις ιδανικότερες σχέσεις ενώ είχε προηγηθεί και η άκαρπη απόπειρα προσέγγισης Τσίπρα πριν από τις εκλογές του 2023, όμως στην Χώρα αυτή των πολιτικών παρασκηνίων που στόχο έχουν τη διατήρηση της αέναης κλεπτοκρατίας των νεοκοτζαμπάσιδων όλα είναι δυνατά αφού το πολιτικομεταπρατικό προσωπικό είναι πολλαπλά ελεγχόμενο σαν ο πολιτικός εκπρόσωπος αυτών ακριβώς των συμφερόντων
Στις μέρες μας δε, είναι και εντολοδοχικό στις επιταγές του μνημονίου αέναης δουλείας της χώρας που επέβαλαν οι “διαρκείς σύμμαχοι” αυτού του προτεκτοράτου
Η “καταιγίδα” των πραγματοποιούμενων τελευταία δημοσκοπήσεων αποτελεί την “τροχιοδεικτική” βολή για το πως σκέφτεται το εγχώριο κατεστημένο να αντιμετωπίσει την πολιτική παρακμή της χώρας
Στο επόμενο χρονικό διάστημα – ειδικά κοντά στις ευρωεκλογές του καλοκαιριού 2024 – το ερώτημα περί συνεργασίας των κομμάτων της Κεντροαριστεράς θα είναι από τα βασικότερα στα επόμενα κύματα δημοσκοπήσεων
Είναι δεδομένο ότι οι οπαδοί οι εναπομείναντες των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ σαφώς είναι ελάχιστα ικανοποιημένοι από την αντιπολιτευτική απήχηση και απόδοση των πολιτικομεταπρατικών αυτών σχημάτων και επί πλέον το πιο ανησυχητικό για το “σύστημα” στη Χώρα είναι το γεγονός ότι πάνω από το 50% της κοινής γνώμης ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΊ τα τεκταινόμενα στην πολιτική όντας απόλυτα απογοητευμένο και προδομένο από τα κατά καιρούς “πολιτικά σχήματα” που εμπιστεύτηκε για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας
Το μεγαλύτερο μερίδιο ή την καθοριστική ευθύνη στην απογοήτευση της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, που απαθώς παρακολουθεί τον κατήφορο της χώρας, φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς που το 2014 έδωσε ελπίδες αντίστασης και ανάταξης για να τις διαλύσει με εμφατικό τρόπο ένα χρόνο μετά
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτό που συνέβη με την ιδιότυπη “αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την χαριστική βολή στην δυναμική αντίστασης που είχε αναπτυχθεί τότε κοινωνικά σε μια, κατά πλειοψηφία, κοινωνία που παραδοσιακά, σαν απότοκο δουλείας, έδινε μέσω εκλογών “λευκές επιταγές” και κατ’ ανάθεση διακυβερνήσεις χωρίς απαίτηση συμμετοχής και εμβάθυνση της Δημοκρατίας στην κατεύθυνση της λαϊκής κυριαρχίας.
Τα νεοκοτζαμπασικά οικονομικά συμφέροντα των εν πολλοίς κρατικοδίαιτων μεγάλων επιχειρηματιών ΔΕΝ ΘΈΛΟΥΝ την μετακίνηση του πολιτικού βάρους δεξιότερα της ΝΔ φοβούμενοι μια ανέλεγκτη στροφή ή και μια χαοτική πολιτική κατάσταση που ασφαλώς δεν τους εξυπηρετεί
Θα επιδιώξουν να πιέσουν στην woke κεντροαριστερή σύμπτυξη των δυνάμεων που δεν καταφέρνουν από μόνες τους να πείσουν τους πλειοψηφούντες υπηκόους μια και έχουν δοκιμαστεί άπαντες και έχουν αποτύχει παταγωδώς
Πρόσφατη δημοσκόπηση, άγνωστος παραμένει βέβαια στις περιπτώσεις αυτές ο παραγγέλων, της Opinion Poll έδειξε ότι πολλοί οπαδοί των σχημάτων που αποκαλούνται “κεντροαριστερά” με τη λογική της woke ατζέντας θέλουν την συνεργασία κατά μέσο όρο σε ποσοστά 7 στους 10!!!
Αυτό θα αποτελέσει και το εφαλτήριο των διεργασιών του “συστήματος” των νεοκοτζαμπάσιδων, αφεντάδων που κατευθύνουν τις τύχες αυτού του δύσμοιρου τόπου στην κατεύθυνση της εναλλακτικής λύσης που θα διαχειριστεί το τελευταίο κεφάλαιο της καθοδικής πορείας της χώρας
Μετά τις ευρωεκλογές θα έχουμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό στο οποίο το εθελόδουλο σύστημα της υποταγής στη Χώρα θα επενδύσει για τη συνέχεια με ορατά τα κέρδη του που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την καταστροφική πορεία της χώρας ούτε με το μέλλον των Ελλήνων.