Σχεδόν με την έναρξη της εξαναγκασμένης Ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία, το σύνολο της πολιτικής εξουσίας στην Ρωσία μπήκε στο στόχαστρο των – κατ’ επιλογή και ανάλογα με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους – “ανθρωπιστών” της Δύσης και των αγγλοσαξονων που ηγούνται στο στρατόπεδο των “ηττημένων” αυτού του καπιταλιστικού και ιστορικού κύκλου
Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Ρώσος ηγέτης κατηγορήθηκε επίσημα από το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου και διατάχθηκε με ένταλμα η σύλληψη του, εάν αυτός βγει από τα σύνορα της χώρας του, προκειμένου να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου.
Τον ρόλο και την μονομέρεια της συγκεκριμένης διεθνούς δικαιοδοτικής αρχής – ιστορικά – δεν θα την εξετάσουμε στο παρόν σημείωμα, γιατί δεν είναι ο σκοπός του σημειώματος αυτός, άλλωστε τον ρόλο της τον γνωρίσαμε στον απρόκλητο πόλεμο που έγινε στην γειτονιά μας και που είχε σαν αποτέλεσμα την αποομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας, καθώς και ότι επακολούθησε σε σχέση με την συγκεκριμένη δικαιοδοτική αρχή, με κορύφωση το δράμα του αειμνήστου τελευταίου Γιουγκοσλάβου προέδρου Μιλόσεβιτς
Εκείνο που εκπλήσσει κάθε σοβαρά και ανεξάρτητα σκεπτόμενο άνθρωπο στον κόσμο είναι ότι, για τα πασιφανέστατα και μπροστά στα μάτια όλης της οικουμένης – όπως έρχονται μέσα από τις αποτροπιαστικές εικόνες της ειδησεογραφικής ροής του πολέμου στην Γάζα – συντελούμενα εγκλήματα ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ στον πόλεμο αυτό, ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΕΚΔΟΘΕΊ ΚΑΜΊΑ ΑΠΌΦΑΣΗ κατά της Ισραηλινής ηγεσίας, από το Διεθνές ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ της Χάγης, για ένα ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝ ΔΥΝΆΜΕΙ ΣΥΝΤΕΛΟΎΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑ !
Παρά τις συστάσεις των συμμάχων του Ισραήλ και τις επισημάνσεις τους για παραβιάσεις των κανόνων της πολεμικής εμπλοκής και παρ’ όλες τις αναφορές του ΟΗΕ, για καταφανή εγκλήματα πολέμου στην Γάζα, καθώς και τις αναφορές για εγκληματικές πράξεις κατά του ανθρώπου της UNESCO, του διεθνούς Ερυθρού σταυρού, των γιατρών του κόσμου και πλήθος άλλων ανθρωπιστικών φορέων που κάποτε είχαν βαρύτητα και αποτελεσματικότητα στις παρεμβάσεις τους, το έγκλημα συνεχίζεται, όπως όμως και η ΔΥΝΑΜΙΚΉ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΊΗΣΗ στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινωνίας, των διεθνών δικαιοδοτικών θεσμών που δημιουργήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και που ο ρόλος τους ήταν η αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων φρίκης και αποτροπιασμού, που πλήρωσε η ανθρωπότητα με εκατομμύρια ανθρώπινες απώλειες.
Καμία απόφαση λοιπόν από το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για τα προφανή εγκλήματα κατά αμάχων πολιτών, παιδιών και νεογνών που περιλαμβάνει το δυναμικό σχέδιο γενοκτονίας ενός λαού και πραγματοποιούν οι σκληροπυρηνικοί σιωνιστές της εθνικιστικής κυβέρνησης του Νετανιάχου
Κανένα αντανακλαστικό απόδοσης ή έστω νομικής παρουσίας του διεθνούς δικαίου εδώ, στην περίπτωση του εγκλήματος κατά του Παλαιστινιακού λαού, σε αντίθεση με τα ταχύτατα αντανακλαστικά “ευαισθησίας” που επέδειξε το δικαστήριο της Χάγης, ως προς το διεθνές δίκαιο, στην περίπτωση της Ρωσοουκρανικής διένεξης, όπου είναι εμφανές πλέον και στους αδαείς, οτι η πολιτική αγγλοσαξονική στόχευση, νεοφεουδαρχικής έμπνευσης, υπαγόρευσε τελικά την απόφαση έκδοσης εντάλματος σε βάρος του Ρώσου ηγέτη, προκειμένου να αποτελέσει μέρος της κατευθυνόμενης προπαγάνδας δαιμονοποίησης του Ρωσικού Έθνους συνολικά, αφού η στόχευση των νεοφεουδαρχών και της θρυλούμενης Νέας Τάξης πραγμάτων είναι τα έθνη που να αντιστέκονται στην παγκόσμια δυστοπία που οραματίζονται και πολύ περισσότερο οι υπερδυνάμεις με αντίθετη από την δική τους στόχευση.
Οι κοινωνίες του άλλοτε Δυτικού κόσμου ξεσηκώθηκαν και εκατομμύρια πολίτες σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες διαδηλώνουν με συνθήματα “λευτεριά στην Παλαιστίνη” και “σταματήστε το έγκλημα”, ίσως γιατί αντιλαμβάνονται ότι το συντελούμενο σήμερα έγκλημα κατά του Παλαιστινιακού λαού, είναι έγκλημα κατά του Ανθρώπου και δεν θα σταματήσει εδώ!
Ίσως γιατί αντιλαμβάνονται, οι πολίτες του άλλοτε Δυτικού κόσμου, ότι ανάλογα σχέδια και πειράματα εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται ήδη σε βάρος του Ανθρώπου και της οργανικής συμμετοχής του στην ιστορική εξέλιξη του πλανήτη μας, από εκείνους που οραματίστηκαν το “τέλος της ιστορίας”, τον θρίαμβο της αντιγνώσης και την απάλειψη της Ιστορικής μνήμης στην κατεύθυνση της νεοφεουδαρχικής μετακοινωνίας.
Η στήριξη λοιπόν του Παλαιστινιακού αγώνα και το αίτημα απόδοσης δικαίου σήμερα, είναι στην ουσία στήριξη των Δικαιωμάτων και της Αξίας του Ανθρώπου, απέναντι στο τέρας του μετανθρωπισμού και των δημιουργών του και ο αγώνας αυτός θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχουν ζωντανοί οι άνθρωποι, οι αξίες τους και ο πολιτισμός τους
Τα σέβη μου
Νίκος Σίμος