Επικαιρότητα, διεθνή πολιτική και ανησυχίες..

+30
°
C
Μεγ.:+28
Ελάχ.:+22
Κυρ
Τρι
Τετ
Πεμ

Επικαιρότητα, διεθνή πολιτική και ανησυχίες..

+30
°
C
Μεγ.:+28
Ελάχ.:+22
Κυρ
Τρι
Τετ
Πεμ

Επικαιρότητα, διεθνή πολιτική και ανησυχίες..

Επικαιρότητα, διεθνή πολιτική και ανησυχίες..

+30
°
C
Μεγ.:+28
Ελάχ.:+22
Κυρ
Τρι
Τετ
Πεμ

ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΡΟΜΉ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΟΦΕΡΌ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ “ΝΈΑΣ ΡΩΜΗΣ”

Στην παρακμιακή περίοδο που περιγράφει την “παγκοσμιοποίηση” πολλοί και καθυστερημένα “είδαν το φως το αληθινό” και την τελευταία διετία βομβαρδίζουν την διεθνή, κυρίως δυτικότροπη, επικαιρότητα με άρθρα, που αποτελούν για τον υπογράφοντα το παρόν, χρονικά ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

Η αποδρομή του ενός και μόνου imperium που χαρακτήριζε στην ουσία την, κομψά, ονομαζόμενη “παγκοσμιοποίηση” είχε, για την ορθολογική πολιτική σκέψη και ανάλυση, δρομολογηθεί ήδη από τα πρώτα πέντε χρόνια της δεκαετίας του 2000

Η τροπή των νευραλγικών οικονομικών παραγωγικών κέντρων του “νέου αγγλοσαξονισμού” σε χρηματοπιστωτικά κέντρα που τζιράριζαν τίτλους, πολλές φορές χωρίς καμία ουσιαστική οικονομική αξία, στα δυτικά χρηματιστήρια ήταν ο προπομπός της επερχόμενης καθολικής ήττας του

Η ανάδειξη μεγιστάνων του “φαινόμενου χρήματος” της μεταπρατικής οικονομίας ή της παροχής υπηρεσιών και η φρενήρης τεχνολογική “φούσκα” είχε στόχο να δέσει τον κόσμο στο άρμα της νεοφεουδαρχικης εξέλιξης και δεν συνδέονταν επ’ ουδενί  με το παραγόμενο προϊόν στον άλλοτε Δυτικό κόσμο.

Άλλωστε το παραγόμενο προϊόν το μετέφεραν οι χρηματοπιστωτές – νεοφεουδάρχες στον  “αναδυόμενο κόσμο ” τον οποίο ήθελαν παρία, δούλο των επιθυμιών της δυστοπίας τους

Η επινόηση των “ιδιοκτητών του κόσμου” για την ουσία παραγωγική χειραγώγηση των αναδυόμενων οικονομιών, προκειμένου να παράγουν προϊόντα και πλούτο που θα αξιοποιείτο χρηματοπιστωτικά σε χρηματιστηριακά παίγνια και η πολιτική χειραγώγηση του κράτους φορέα της λογικής του ” νέου αγγλοσαξονισμού” – ΗΠΑ – στις ατραπούς της καταστροφής του οικοδομημένου κόσμου και στην δημιουργία ενός δυστοπικού νεοφεουδαρχικού μοντέλου μετακόσμου αποτελούσε και αποτελεί την μοναδική διέξοδο προκειμένου να συντηρηθεί ο καπιταλισμός της φούσκας, χωρίς ανταγωνιστές, χωρίς όρια αυθαιρεσίας, αφού η μετακοινωνικοοικονομία  σχεδιάζεται με προϋπόθεση την ΑΠΌΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΏΝ ΠΑΡΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΊΟΥ

Ο Βρετανός ιστορικός Niall Ferguson   μιλώντας στη Die Welt υποστηρίζει κάτι πολύ σημαντικό :

“Πολλοί στη Δύση δεν ήθελαν να πιστέψουν στην πιθανότητα υλοποίησης ενός τέτοιου σεναρίου, περί της ήττας της Ρωσίας, αλλά ξέχασαν τα μαθήματα της Ιστορίας.

Στο πρώτο μισό μιας ένοπλης σύγκρουσης, οι Ρώσοι συνήθως δεν τα πηγαίνουν καλά.

Στο δεύτερο μισό της, όμως κερδίζουν»

Και συνεχίζει για την “αγγλοσαξονική” υποστήριξη της Ουκρανίας :

“Υπάρχει ένα  γνωστό μοτίβο για τους Αμερικανούς

Η κυβέρνηση υπόσχεται σε κράτη να τα στηρίξει για όσο χρειαστεί.

Και ύστερα από μερικά χρόνια, η υποστήριξη αυτή τελειώνει, όπως συνέβη στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.”

Η επανάληψη της ιστορίας πάντοτε υπήρξε ως γεγονός και ουδέποτε ως φάρσα όπως ανοήτως υποστηρίζεται από πολλούς

Η ιστορία επαναλαμβάνει τους βασικούς κανόνες που διέπουν την κοινωνικοπολιτική και οικονομική εξέλιξη πάντα σε αναλογία με την εποχή

” Συνέβη με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Αμερική βιώνει τώρα μια περίοδο παρακμής.

Και με την επιστροφή του πρώην προέδρου Donald Trump στον Λευκό Οίκο, αυτή η διαδικασία απλά θα επιταχυνθεί” αναφέρει ο Βρετανός ιστορικός δίνοντας το μήνυμα των όσων επερχονται.

Και η Ευρώπη; τι θα γίνει στην ” γηραιά ήπειρο “;

Η Ευρώπη, με τις ενεχυριασμένες πολιτικές ηγεσίες δέσμιες του παγκόσμιου νεοφεουδαρχικού κέντρου, ακολουθεί το πεπρωμένο της αυτό που της επιφύλασσαν οι δημιουργοί της κολεκτίβας ( ΕΕ) του χρηματοπιστωτισμού της παρακμής

ΤΗΝ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΈΛΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΏΡΙΟ ΤΗΣ ΔΥΣΜΟΡΦΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΟΥ ΘΈΛΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΟΥΝ  για τον πλανήτη

Δεν υπάρχει πάρα μόνο σαν ήπειρος “κάδος των κοινωνικοοικονομικών απορριμάτων” που δημιουργεί ο δρόμος προς τον εφιάλτη που η άφρονος Δυτική ελίτ, της σαπίλας του αποσυντιθέμενου καπιταλισμού της, θέλει και επιμένει να θεωρεί το “μέλλον”  αυτού του κόσμου

Οι κοινωνίες της Ευρώπης αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν όσο ακόμα υπάρχει χρόνος… και αυτός δεν είναι απεριόριστος

 

Πάντοτε ευπειθής

Νίκος Σίμος

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media