Για άλλη μια φορά ο πρόεδρος της ΤτΕ και κορυφαίος συστημικός τραπεζίτης κ Στουρνάρας ομνύει στην Ευρωπαϊκή προοπτική (?) της χώρας σε μια τοποθέτηση – παρουσία που κατά την γνώμη μου δεν αντέχει καν κριτικής!
Επέλεξε μάλιστα αυτή την Δημόσια παρουσία – ομιλία την περίοδο που οι κλυδωνισμοί της χρηματοπιστωτικής και αντιπαραγωγικής Ευρωπαϊκής κολεκτίβας είναι περισσότερο από εμφανείς και το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον στα πλαίσια της ΕΕ φαίνεται απολύτως θολό
Όμως ο κ Στουρνάρας συνεχίζει, όπως είναι φυσικό από την θέση που κατέχει στο ισχύον σύστημα , να ομνύει σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται σε απόλυτη διάσταση με την μέση Ευρωπαϊκή κοινωνική συνείδηση και η οποία δείχνει πια καθαρά :
- Την απόλυτη εξάρτηση της από τους εκείθεν του Ατλαντικού “δημιουργούς” και “συμμάχους” της σε σημείο πολιτικοοικονομικού αυτοχειριασμού και
- Την απόλυτη ταύτισή της με τις αντικοινωνικές, αντιπαραγωγικές και εν τέλει αντιοικονομικές ατζέντες της δυστοπικής ΝΤΠ που χαρακτηρίζουν την φρενήρη καθοδική πορεία της χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής έκφανσης που εισήγαγε η δυτικότροπη “παγκοσμιοποίηση” που ηττάται κατά κράτος στον Παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό και καταρρέει στον άλλοτε πια Δυτικό κόσμο με όλους τούς κινδύνους και τις οδύνες που μπορεί δυνητικά να επιφυλάσσει για την παγκόσμια ειρήνη.
Για άλλη μια φορά ο Έλληνας κεντρικός τραπεζίτης παρουσιάζει την οικονομική κατάσταση και την προοπτική και επί πλέον επιχειρεί εκτιμήσεις που βρίσκονται σε διάσταση από την οικονομική πραγματικότητα της χώρας
Αποτελεί δυσάρεστη έκπληξη για τον κοινό νου η ομιλία του κ Στουρνάρα που δίνει την εντύπωση στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της μικροαστικής και μεσοαστικής πλειοψηφίας ότι ζουν σε διαφορετική χώρα από αυτήν στην οποία αναφέρεται ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας .
Μιλώντας διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, το Σάββατο 2/3 στο συνέδριο της εφημερίδας “Καθημερινή” σε πάνελ με τίτλο: «Τα επόμενα 50 χρόνια είναι ασφαλής η Δημοκρατία; Είναι η Ελλάδα μεταρρυθμίσιμη;» υποστήριξε ότι αν η Τράπεζα της Ελλάδος δεν λειτουργούσε θωρακισμένη με το θεσμικό πλαίσιο ανεξαρτησίας, μετά απ’ όσα συνέβησαν το 2015, ίσως η χώρα να είχε βγει από την ευρωζώνη παραλείποντας να τονίσει ότι αυτή η ανεξαρτησία οφείλεται στο καθεστώς που επέβαλε το Μάαστριχτ και το οποίο προέβλεπε ότι στην πορεία προς μια «τραπεζοκρατούμενη» Ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κολεκτίβα οι κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών της θα είχαν απόλυτη αυτονομία σε εθνικό επίπεδο και θα αναφέρονταν απ’ ευθείας στην ΕΚΤ η οποία καθόριζε και καθορίζει τις οικονομικές πολιτικές της ευρωζώνης , αδιαφορώντας για τις κοινωνικές ή οικονομικές ιδιαιτερότητες των κρατών μελών της ΕΕ διαμορφώνοντας σταδιακά, αλλά πάντως σύντομα, ένα πλαίσιο «τραπεζοκρατούμενης δημοκρατίας» με σαφή ολιγαρχικά χαρακτηριστικά όπως τα βιώνουν σήμερα οι κοινωνίες των κρατών μελών της ΕΕ
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι περίεργες κινήσεις του πρώτου υπουργού οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ κ Γιάνη Βαρουφάκη – ο οποίος σε ομιλία του στην Βουλή την περίοδο εκείνη εύρισκε ότι το 70% του μνημονίου ήταν στην σωστή κατεύθυνση – από τον Γενάρη του 2015 ως το δημοψήφισμα του Ιουλίου του ίδιου έτους αποτελούσαν κίνδυνο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ευρωζώνη, όταν μάλιστα η Χώρα είχε ήδη, από τον Μάιο του 2010, μετατραπεί σε χρεοδουλοπαροικία και στην οποία συνωστίζονταν τα επενδυτικά συμφέροντα των χρηματοπιστωτών που ανέμεναν – από τις υποχρεωτικές, λόγω του μνημονίου, ιδιωτικοποιήσεις “φιλέτων” της οικονομικής υποδομής της χώρας – κέρδη
Είναι δύσκολο να πιστέψει κάνεις ότι διακυβεύονταν η προαποφασισμένη μοίρα αυτού του τόπου, μέσα στο πλαίσιο της δύσμορφης ΕΕ, όταν ο κ Τσίπρας περνώντας κυριολεκτικά πάνω από τις επιταγές του Συντάγματος της χώρας, μετέτρεψε στην πράξη το πλειοψηφικό ΟΧΙ των νεοελλήνων στην περαιτέρω φτωχοποίηση τους, στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 σε ΝΑΙ, υπογράφοντας την τρίτη και σκληρότερη μνημονιακή σύμβαση που ολοκλήρωνε την “ιδιωτικοποίηση” των βασικών υποδομών της χώρας καθιστώντας την οριστικά επιτηρούμενη αποικία χρέους για δεκαετίες.
Άλλωστε το Grexit που πρότεινε ο Σόιμπλε τότε, προκειμένου να αναδιαταχθεί η οικονομία της χώρας, απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τους οικονομικούς νεοκοτζαμπάσηδες των Αθηνών και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους μέσα σε ένα απερίγραπτο πλαίσιο προπαγάνδας κατατρομοκράτησης της κοινής γνώμης και τούτο γιατί απλά ΔΕΝ ΥΠΉΡΧΕ ΚΑΜΊΑ ΠΡΌΘΕΣΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ από την ντόπια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.
Η Ευρώπη – στην οποία ομνύει ο κ Στουρνάρας – έχει σοβαρότατες επιφυλάξεις για την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα όπως έδειξαν θεσμοί και όργανα του Ευρωκοινοβουλίου, τόσο στην περίπτωση του σκανδάλου των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, όσο και στην ποιότητα, το βάθος και κυρίως την απόδοση ευθυνών πολιτικών προσώπων για τις παραλείψεις στον τομέα ασφαλείας των σιδηροδρόμων, κατά την διαδικασία διερεύνησης του σιδηροδρομικού δυστυχήματος – εγκλήματος των Τεμπών, στο οποίο χάθηκαν 57 άνθρωποι στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι, βλαστοί αυτού του δύσμοιρου τόπου
Απορώ λοιπόν πως ο πρόεδρος της ΤτΕ βλέπει στο μέλλον την βελτίωση της ποιότητας της Δημοκρατίας στην Χώρα την οποία εναποθέτει στην μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς, πολλοί από τους οποίους έχουν καταφανεί κατώτεροι των περιστάσεων τα τελευταία 14 σχεδόν χρόνια με πολιτική ομολογία των εκάστοτε και κατά καιρούς συστημικών μάλιστα κοινοβουλευτικών αντιπολιτεύσεων της χώρας!
Αρκεί να θυμηθεί κανείς την αντιπολιτευτική ρητορεία της ΝΔ την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την αντίστοιχη ρητορεία όλης της αντιπολίτευσης στην Βουλή των Ελλήνων αυτή την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ του κ Μητσοτάκη για να χάσει κάθε ελπίδα για αναβάθμιση των θεσμών που συγκροτούν την δημοκρατική πολιτεία στον τόπο αυτό.
Αρκεί να δει κανείς πόσο χαμηλά κατατάσσεται η Χώρα διεθνώς στο επίπεδο ελευθερίας τύπου και ενημέρωσης για να αντιληφθεί ότι η δημοκρατική παθογένεια είναι βαθιά και η διολίσθηση σε μια ιδιότυπη κοινοβουλευτική ολιγαρχία περισσότερο από εμφανής
Εντύπωση προκαλεί – στον γράφοντα όμως καμία – ότι ο κεντρικός τραπεζίτης βρίσκει περί τις 200.000 έλλειμμα στα εργατικά χέρια που χρειάζονται για την ανάπτυξη, που την τοποθετεί στον τουρισμό και την οικοδομή (κάτι μου θυμίζει αυτό από τις αλήστου μνήμης εποχές του 1996 όπου ο τουρισμός ήταν η… “βαριά βιομηχανία” της χώρας! ) και μας θυμίζει ότι “αν δεν είχαμε τους Αλβανούς μετανάστες την 10ετία του 1990, δεν θα επιτυγχάναμε το κριτήριο του πληθωρισμού που έθετε η Συνθήκη του Μάαστριχτ”….Τόσο καλά δηλαδή !
Ούτε λόγος βέβαια για την πρωτογενή ή δευτερογενή παραγωγή που στην ουσία χαρακτηρίζει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΕΙΚΌΝΑ ΜΙΑΣ ΟΠΟΙΑΣΔΉΠΟΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ σε επίπεδο χώρας και η οποία αποτελεί το ουσιαστικό κριτήριο οικονομικής ευρωστίας ή καχεξίας μιας πραγματικής εθνικής οικονομίας
Δεν παρέλειψε να μιλήσει για τον λαϊκισμό που αποτελεί κίνδυνο για την δημοκρατία αποφεύγοντας να το διευκρινίσει
Άραγε λαϊκισμός είναι ότι ενοχλεί και διακυβεύει το «παγκοσμιοποιητικό» σύστημα μιας ιδιότυπης τραπεζοκρατούμενης, χρηματοπιστωτικής, αντιπαραγωγικής οικονομίας παροχής υπηρεσιών; ή ότι διακυβεύει την πολιτική του έκφραση που μετέτρεψε την άλλοτε αστικοδημοκρατία σε κοινοβουλευτική ολιγαρχία; ή ότι θέτει εν αμφιβόλω και τα δύο μαζί;… έμεινε αναπάντητο αυτό ως ήταν μάλλον φυσικό!
Μας θύμισε βέβαια ότι μετά την οιωνεί (ελεγχόμενη σημειώνω) χρεοκοπία της χώρας (στην οποία συνεχίζουν να κυβερνούν αυτοί που την χρεοκόπησαν, γι’ αυτό ονομάστηκε και ελεγχόμενη), πήραμε την μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια ύψους 289 εκατ. ευρώ σε αναχρηματοδότηση του χρέους με χαμηλό επιτόκιο.
Ο ίδιος εκτίμησε ότι με ένα διαρκές 2% πρωτογενές πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων τα επόμενα 50 χρόνια, το δημόσιο χρέος μπορεί να επιστρέψει στο 60% του ΑΕΠ!!!
Εδώ, έχω μια πραγματική απορία μέσα στις πολλές που μου δημιούργησε η ανάγνωση των σημείων της ομιλίας του κ Στουρνάρα
Πως η χώρα αυτή, που μπήκε στο μνημόνιο υποτίθεται- κατά τους δανειστές και “συμμάχους” της – για την εξυγίανση της οικονομίας της … για το καλό μας δηλαδή, με μεταρρυθμίσεις που αποδείχτηκαν απορυθμίσεις της πραγματικής παραγωγικής οικονομικής βάσης της χώρας, από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος της ως προς το ΑΕΠ κατά 3,16 περίπου φορές πάνω, θα καταφέρει σε έναν πολύπλοκο κόσμο, όπου αμφισβητείται και ηττάται η οικονομική λογική της οποίας ένθερμος υποστηρικτής είναι ο κ Στουρνάρας, απολύτως αποπαραγωγικοποιημένη να μειώσει σε… 50 χρόνια (!!!) το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ;
Μία τέτοια οικονομία, με αυτού του μεγέθους την πραγματική αποπαραγωγικοποίηση της ουσιαστικής της οικονομικής βάσης, πως θα καταφέρει να εξασφαλίζει τα δυσθεώρητα 2% ετήσια πλεονάσματα που αποτελούν ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΉ ΔΈΣΜΕΥΣΗ για την επόμενη 50ετια;
Εκτός του κ Στουρνάρα πιστεύει κανένας άλλος παράγοντας της πραγματικής οικονομίας στην Χώρα αυτή ότι αυτός ο στόχος είναι εφικτός;
Τα συμπεράσματα και οι κρίσεις δικές σας
Πάντα ευπειθής
Νίκος Σίμος