Το σημαίνον πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι το σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα των “πολιτικών σχημάτων”, που στην ουσία 10ετιες τώρα διακονούν ένα είδος μεταπρατισμού της έννοιας της πολιτικής, που βασίζεται στην πελατειακή σχέση με τα μέλη τους αλλά και τους πολίτες, συμβατό με την δουλοπρεπή παράδοση μιας “υπό εγγύηση απελευθερωμένης επικράτειας” που έμελλε να αποτελεί το προκεχωρημένο προτεκτοράτο διαμετακόμισης των συμφερόντων του παλιού και του νέου αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού.
Ο πολιτικός μεταπρατισμός που στόχο είχε και έχει την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών “δυτικών” σχεδίων και την αδηφάγο πλεονεξία των εδώ νεοαγάδων, νεοκοτζαμπάσηδων, διαιώνισε την οπισθοδρομική πορεία του εισέτι μετ’ επιτάσεως εξ αιτίας της μνημονιακής δουλείας ανελεύθερου Ελληνικού κράτους
Αυτός ο πολιτικός μεταπρατισμός παίρνει ασύλληπτες διαστάσεις τα τελευταία 13 χρόνια, αφού μέσω των μνημονίων εκτός από την κυριαρχία της χώρας αφαιρέθηκε και ο “φερετζές” – πρόσχημα με τον οποίο μοχλεύονταν η μέση κοινωνική συνείδηση της πλειοψηφίας των νεοελλήνων.
Την εποχή της μνημονιακής συντριβής της χώρας είναι τέτοιο το έλλειμμα ειλικρινούς αποδοχής της κατάστασης και των αντίστοιχων ευθυνών που προκύπτουν από το τμήμα των πολιτικών σχημάτων που, υποκριτικά, ευαγγελίζονται την Δημοκρατία και την πρόοδο που προκαλεί οργή, όπως και η αντίστοιχη αποδοχή και απάθεια της κοινωνικής πλειοψηφίας στην πολιτική απροκάλυπτη παρακμή, μέσα από την οποία ακουσίως η πλειοψηφούσα κοινωνία συνεργεί στον αφανισμό της.
Μπροστά στο ξεδίπλωμα της νεοταξίτικης πολιτικής χυλοποίησης των πολιτών, αυτού του δυσμορφικού μεταπολιτικού εγχειρήματος που εισήγαγε το 2007 ο ολετήρας ΓΑ Παπανδρέου, με το οποίο καλούσε την κοινωνία να επιλέξει τον αρχηγό ενός κατ’ ουσία “μπουλουκιού” που θα παρίστανε το πολιτικό κόμμα και στο οποίο όλες οι επιλογές πολιτικής και προσώπων θα καθορίζονταν απ’ τον εκάστοτε αρχηγό, κατήργησε στην ουσία το πολιτικό κόμμα και οδήγησε στην ιδιώτευση την κοινωνία ακυρώνοντάς την επί της ουσίας, αφού κανένα λόγο δεν θα μπορούσε να έχει και καμιά αντίσταση δεν θα μπορούσε να προβληθεί σε σχέδια και πολιτικές επινοήσεις βλαπτικές για την προοπτική της.
Η κοινωνία χυλοποιημένης ανθρωπομάζας – σταθερή επιδίωξη της μεταπολιτικής – με τον τρόπο αυτό παραμένει θεατής πολιτικών απόλυτα καταστροφικών για την ίδια και για την χώρα σε κάθε περίπτωση ανίκανη να αρθρώσει λόγο, αφού χρησιμοποιήθηκε μόνο για την διαδικασία εκλογής αρχηγού, με τις επιφανειακές εντυπώσεις που παράγει μια διαδικασία ασυνάρτητη, πολιτικά ασύντακτη, αφού έχει το δικαίωμα ο οποιοσδήποτε, χωρίς κανένα κομματικό εχέγγυο (καταστατικό ή άλλο σαφώς προσδιορισμένο απ’ τον πολιτικό φορέα) να συμμετέχει, ακόμα και εάν αγνοεί τελείως την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας και χωρίς να έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό ή πολιτικό πλαίσιο του φορέα για τον οποίο σπεύδει να εκλέξει τον επί κεφαλής του!
Την Κυριακή, η κατ’ ευφημισμό “αριστερά”, αφού από καιρό επέλεξε και αυτή την δυσμορφική και πολιτικά απαράδεκτη διαδικασία, με μικρή σχετικά χρονική καθυστέρηση από τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού μεταπρατισμού, που ασθμαίνοντας είχαν υιοθετήσει την λογική του οπαδού της “Global Government” Γιώργου Παπανδρέου, πηγαίνει για εκλογή αρχηγού χωρίς συζήτηση, ασφαλώς και χωρίς συνεδριακό διάλογο εκλεγμένων αντιπροσώπων – η απόλυτη ακύρωση στην πράξη της έννοιας του δομημένου κόμματος που αποτελούσε θεμέλιο της δημοκρατικής λειτουργίας- σε μια ψηφοφορία πολιτική παρωδία στην οποία η επικοινωνία, και άσχετα με την ουσία της πολιτικής μέσα θα παίξουν τον κυρίαρχο λόγο στο ιδιότυπο πολιτικοφανές star system που στήνεται σε μια διαδικασία – επινόημα του τερατουργήματος της “ανοιχτής κοινωνίας” του Σόρος στην κατεύθυνση της μεταπολιτικής που ορίζει την δυστοπική ονείρωξη της μετακοινωνίας των ζόμπι που επιδιώκει η νέα φεουδαρχία.
Όλα αυτά όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον τρόπο που προσχώρησε και στην πολιτική δυστοπία της απαξίωσης του οργανωμένου πολιτικού διαλόγου, κριτικής, αποτίμησης της πολιτικής πρακτικής, ιδεολογικού αναπροσανατολισμού και γενικότερα στην συντεταγμένη διαδικαστική λειτουργία που ορίζει η πολιτική ήταν αδήριτη ανάγκη επιβίωσης στο πολιτικό μεταπρατικό και δυστοπικό τοπίο που επικρατεί εδώ και 16 χρόνια
Αποφεύγοντας να αγγίξουν το ζήτημα των αιτίων της πολιτικής ήττας τα “στελέχη” του περιφέρουν την πολιτική τους ασυναρτησία και την εμφανή υποταγή τους στα κελεύσματα της δυστοπικής εποχής, επιδιώκουν να παραμείνουν ο άλλος πόλος της δυστοπίας που προωθείται από την κατ’ ουσία παγκόσμια διακυβέρνηση του άλλοτε Δυτικού κόσμου (WEF) και το εκτελεστικό της όργανο για την Ευρωπαϊκή ήπειρο που είναι η Κομισιόν της ΕΕ
Αποφεύγουν να διαπιστώσουν ότι το αίτιο της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ είναι το γεγονός ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ, τους οποίους παραπλάνησε με ρητορείες αντίστασης στην μνημονιακή δουλεία που σαν αποτέλεσμα είχε να υποκλέψει την ψήφο των Δημοκρατικών πολιτών που απελπισμένοι θεώρησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο νεαρός επικεφαλής του, Τσίπρας, θα αποτελούσαν ανάχωμα στον καταστροφικό κατήφορο που επέβαλε η μνημονιακή πορεία της χώρας για να επιβάλλει, στρεβλώνοντας ακόμα και την συνταγματική επιταγή – εντολή του δημοψηφίσματος την χειρότερη μνημονιακή σύμβαση που παρέδιδε την Χώρα στο δίκαιο των δανειστών της για πάνω από ένα αιώνα!
Αναλώνονται σε ρητορείες ανούσιες περί θολού διαχειριστικού μηνύματος την περίοδο που βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, που δήθεν είχαν ως προς την διαχείριση της υποταγής της χώρας και ΑΠΟΦΕΎΓΟΥΝ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΆ ΌΤΙ ΕΞΑΠΆΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΈΛΥΣΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΞΩΒΕΛΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΗΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΈΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΊΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ προσφέροντας την καλύτερη υπηρεσία στα κέντρα που απεργάζονται τον αφανισμό του Ανθρώπου
Αποφεύγουν να αντικρύσουν πολιτικά την πραγματικότητα με λαϊκίστικα εφευρήματα του τύπου “μάς κάθισαν οι δανειστές στον σβέρκο”, ενώ προκειμένου να κρατήσουν την εξουσία εξαπάτησαν μια κοινωνία παραβιάζοντας και την δημοψηφισματική γνώμη της, γεγονός πολιτικά ΑΝΉΘΙΚΟ για οποιονδήποτε πολιτικό φορέα, πολύ περισσότερο για φορέα που αυτάρεσκα αποκαλείται “αριστερά”, ενώ η περίοδος της εντολοδοχικής κυβερνητικής θητείας του υπήρξε μια περίοδος ΣΚΛΗΡΗΣ ΝΕΟΔΕΞΙΆΣ που ολοκλήρωσε την πραξικοπηματική μνημονιακή δουλεία μιας χώρας που καθίσταται παρίας, προτεκτοράτο και αέναη αποικία χρέους και δυστοπικών πειραματισμών.
Την Κυριακή 24/9 το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει, μέσα από μια μεταπολιτική διαδικασία – χυλό, αρχηγό και όλα δείχνουν ότι αυτός θα είναι ο εκπρόσωπος της καλπάζουσας δυστοπίας, της woke ατζέντας και των τεράτων του μετανθρωπισμού, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της ντροπής και του μετασχηματισμού του σε διαχειριστή της μετακοινωνικής εποχής στην οποία ομνύει ο ηττημένος, παρηκμασμένος δυτικός κόσμος.
Την Κυριακή αυτή γίνονται τα αποκαλυπτήρια του πραγματικού ρόλου που διαδραματίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν άλλη Νεοδεξιά, στην υποταγμένη και σε δυναμική πορεία αφανισμού χώρα μας
Τα σέβη μου
Νίκος Σίμος