Γράφει ο Γεράσιμος Τσιριόπουλος
Πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους και ορισμένοι αναλυτές, ισχυρίζονται πως οι δύο μεγάλοι πόλεμοι της εποχής μας σε Ουκρανία και Ισραήλ πιθανώς τελειώσουν με κάποια ανακωχή που θα μοιράσει στις αντιμαχόμενες πλευρές τμήμα από το μερτικό που ευαγγελίζονταν να λάβουν όταν οι συρράξεις εκκινούσαν και, έτσι, θα μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι μια απολύτως ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ πρόβλεψη.
Για τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή τα είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου, το οποίο θα παραθέσω στα σχόλια. Δεν τα ξαναλέω για να μην κουράσω. Για την Ουκρανία, στη σύγκρουση της οποίας είχαμε καταιγιστικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση της κλιμάκωσης τις τελευταίες ημέρες με απειλές για την αποστολή στρατευμάτων από κράτη-μέλη του ΝATO, με απειλές πυρηνικών χτυπημάτων από τη μεριά της Ρωσίας, με ανακοινώσεις υποστήριξης της τελευταίας από την Κίνα και όλα αυτά εν μέσω γενικού μουδιάσματος από την πλευρά των πολιτών για ενδεχόμενο Αρμαγεδδώνα. Θα επιχειρήσω να καταδείξω γιατί το επιχείρημα πως δεν πρόκειται να έχουμε κάποια συμφωνία ειρήνευσης χωρίς νικητή ή ηττημένο ευσταθεί, καταδεικνύοντας το τι θα σήμαινε για τις εμπλεκόμενες πλευρές μια τέτοια προοπτική. Ξεκαθαρίζω, βέβαια, πως είμαι πεπεισμένος ότι η σύγκρουση ΔΕ θα φτάσει σε καθεστώς πυρηνικού πολέμου, πλην ίσως της χρήσης κάποιων λίγων τακτικών (μικρών) πυρηνικών, μάλλον από την πλευρά της Ρωσίας, αν πιεστεί σε βαθμό ασφυξίας. Ο λόγος γι αυτή μου την πεποίθηση δεν είναι πως υπάρχει στοιχειώδης λογική στις δυνάμεις της Δύσης, οι οποίες κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να παρασύρουν τη Ρωσία σε ένα πρώτο χτύπημα με πυρηνικά όπλα την ώρα που αναζητούν σενάρια επίθεσης οι ίδιοι σε περίπτωση που αυτή δεν υποπέσει σε ένα τέτοια λάθος, πράγμα που δεν πιστεύω πως θα συμβεί. Ο λόγος, αντιθέτως, βρίσκεται στα εξαιρετικά αντίμετρα που η τελευταία έχει, τα οποία καθιστούν αδύνατη οποιαδήποτε απόπειρα επίτευξης τέτοιων χτυπημάτων στην επικράτειά της. Συνελόντι ειπείν, αν σηκωθεί αεροσκάφος από την Αγγλία, παραδείγματος χάριν, για να χτυπήσει τη Μόσχα, θα καταρριφθεί πριν φτάσει στη Γαλλία. Τόσο απλά.
Ας δούμε όμως τι θα συμβεί στις δύο πλευρές αν, με έναν μαγικό τρόπο, αποφασιστεί σήμερα ή αύριο το τέλος του πολέμου από την κάθε πλευρά ή από κοινού.
Η ΔΥΣΗ (ΗΠΑ) ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
1) Η Ευρώπη είναι προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ ώστε να λαμβάνει την ασφάλεια από τις ΗΠΑ σε ενδεχόμενη εξωτερική απειλή, ενώ, παράλληλα, να διατηρεί μια εσωτερική ειρήνη καθώς χωρίς κάποιον πάτρονα η ήπειρός μας θα είχε συνεχείς πολέμους ανάμεσα στα κράτη που την απαρτίζουν. Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε η Ένωση, αυτός είναι ο λόγος που όλα τα κράτη της Ένωσης επιθυμούσαν και επιθυμούν την ένταξη στη βορειοατλαντική συμμαχία. Με λίγα λόγια, οι ΗΠΑ έχουν το ρόλο μιας μητέρας ή ενός πατέρα που κρατάει τα παιδάκια σε καθεστώς ομόνοιας, παρέχοντάς τους προστασία από εξωτερικούς κινδύνους και από αλληλοσπαραγμό. Δε ζητάει πολλά, μόνο να κάνουν ό,τι τους λέει και να μην αμφισβητούν την ηγεμονία που διατηρεί. Αν αύριο οι ΗΠΑ σταματήσουν τον πόλεμο, όπως ολόσωστα αναφέρει ο σπουδαίος αναλυτής John Mearsheimer, όλες οι χώρες της Ευρώπης θα αρχίσουν να αμφισβητούν τον ηγεμόνα. Αυτό θα σήμαινε το τέλος του στο επόμενο δευτερόλεπτο.
2) Μια τέτοια προοπτική θα άνοιγε την πόρτα σε ξένες αγκαλιές. Είπαμε, οι χώρες της γηραιάς ηπείρου δε μπορούν χωρίς προστάτη. Οι νέες, λοιπόν, αυτές φτερούγες θα ήταν αυτές της Ρωσίας, της Κίνας, των BRICS.
3) Το εξουσιαστικότερο και πλέον μεγαλεπήβολο πρόταγμα της αδηφάγου καπιταλιστικής ελίτ είναι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Μία παγκόσμια αγορά, ένας παγκόσμιος αφέντης, ένα παγκόσμιο νόμισμα, μια παγκόσμια γεωκουλτούρα, ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η απόσχιση της Ευρώπης από το άρμα των ΗΠΑ θα σήμαινε αυτόματα το τέλος κάθε δυνατότητας επιβολής της άνωθεν τυραννίας. Δε θα επέτρεπαν ΠΟΤΕ οι καπιταλιστές ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
1) Σε αυτό το σενάριο τα πράγματα είναι κάπως πιο απλά, αλλά εξίσου επίπονα για το πανίσχυρο αυτό κράτος. Η Ρωσία θεωρεί την Ουκρανία τμήμα του γεωπολιτικού της κόσμου. Αναπόσπαστο και αναγκαίο. Είναι τα πόδια σε ένα ανθρώπινο σώμα, η πρώτη γραμμή άμυνας σε μια αλλότρια επίθεση. Αν αφήσει την Ουκρανία να πέσει στα χέρια των δυτικών, αυτή θα πλημμυρίσει με βαλλιστικούς πυραύλους όλων των μεγεθών που θα στοχεύουν νύχτα-μέρα τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη και κάθε στρατηγικό στόχο εντός της επικράτειάς της. Κάτι τέτοιο θα ήταν ο ορισμός της αυτοκαταστροφής.
2) Το έγραψα πολλές φορές. Η αυτοκρατορία της Δύσης τελευτεί ταχέως το βίο της και μια νέα αυτοκρατορία γεννιέται. Αυτή της Ανατολής και του Νότου. Τη σκυτάλη και τα ηνία στη νέα αυτή συνθήκη τα έχουν η Κίνα και η Ρωσία. Σε περίπτωση που η τελευταία επιδείξει την οποιαδήποτε αδυναμία νίκης ή, αλίμονο, συνθηκολογήσει στο συγκεκριμένο πόλεμο, η νεόδμητη αυτοκρατορία θα κλονιστεί, πιθανώς σε βαθμό κατάρρευσης.
3) Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η Κίνα γνωρίζει πολύ καλά πως θα είναι ο επόμενος στόχος. Αυτή ήταν, άλλωστε, ο τελικός στόχος των δυτικών ανέκαθεν. Απλά, δεν περίμεναν ποτέ πως θα συναντούσαν τη Ρωσία στο δρόμο τους. Πίστευαν, ανοήτως επιτρέψτε μου να πω, πως θα μπορούσαν να τη χειραγωγήσουν, πως θα μπορούσαν να εξαγοράσουν την ηγεσία της, πως θα μπορούσαν να προκαλέσουν εμφύλιες συρράξεις αν αποτύγχαναν οι δύο πρώτες δυνατότητες. Κοινώς, πίστεψαν πως ο Πούτιν θα ήταν ένας νέος Γκορμπατσόφ. Ναι, είναι τόσο αδαείς οι εξουσιαστές μας. Συνεπώς, για να επανέλθω στο επιχείρημα, δε διακυβεύεται μόνο η ασφάλεια της Ρωσίας σε μια πιθανή ήττα της, αλλά και της ίδιας της Κίνας. Και αυτό είναι κάτι που ο δράκος της Ανατολής δε θα επιτρέψει ποτέ.
Συμπέρασμα.
Ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι την ολοκληρωτική νίκη της μιας ή της άλλης πλευράς. Έχω από καιρό εκφράσει τη βεβαιότητα -ανεξαρτήτως προσωπικής επιθυμίας- πως η Δύση είναι αδύνατον να κερδίσει τη σύγκρουση αυτή. Οι λόγοι είναι κυρίως στρατιωτικοί, ωστόσο υπάρχουν και οι οικονομικοί καθώς και οι γεωπολιτικοί. Δυστυχώς δεν υπάρχει τώρα ο χώρος και ο χρόνος για να τους αναλύσω όλους, δεσμεύομαι όμως να το επιχειρήσω σύντομα.
Οι Λατίνοι είχαν ένα υπέροχο ρητό. Per aspera ad astra. (Μέσα από δύσκολα μονοπάτια στα αστέρια). Θα υποφέρουμε ως ανθρωπότητα για ένα διάστημα αλλά στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Δύναμη και κουράγιο σε όλους.